Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ


[] Ερώτηση: Ποιο είναι το προνόμιο για σας τους Αγιορείτες;
Απάντηση: Το ότι ζούμε στα ίχνη της φυσικής ζωής. Κοιμόμαστε ήσυχα επειδή δουλεύουμε σκληρά και εντατικά. Δεν έχουμε άγχος για να αυξήσουμε το εισόδημα και δεν τρέχουμε για να προφτάσουμε το φανάρι ή το λεωφορείο.

Ερώτηση: Πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την κοινωνία του Άθω;
Απάντηση: Σαν μια κοινωνία μ’ ανθρώπους. Ότι βλέπεις στον κόσμο το συναντάς και εδώ. Μόνο που δεν υπάρχουν γυναίκες και βυζανιάρικα. Κι εδώ βρίσκεις ανθρώπους που δεν ήλθαν χάρη στην πίστη τους. Βέβαια, τελευταία έρχονται άνθρωποι στ’ αλήθεια ιδεολόγοι.
Ερώτηση: Πως αντιμετωπίζετε τη σάρκα;
Απάντηση: Όπως και σεις. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο το υλικό. Είναι ένα υλικό πρόχειρο και φτηνό που όμως δίνει στην ανθρώπινη οντότητα μεγάλη αξία. Ο άνθρωπος μπορεί αν το θελήσει να πάει κόντρα στις σαρκικές του ορέξεις. Εμείς εδώ παλεύουμε με τη σάρκα χρησιμοποιώντας τα δικά μας τα όπλα. Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, εμποδίζουν τη σάρκα να κορυφώσει τη νίκη της.
[]

Ερώτηση: Δηλαδή, έχετε δει και το Σατανά;
Απάντηση: Αστειεύεσαι; Πολεμάμε μαζί του. Ο Θεός έριξε εδώ όλους τους σατανάδες. Κάνω 8 ώρες προσευχή κάθε μέρα και πάλι δε γίνεται τίποτα. Όμως το πράμα θέλει υπομονή. Μόνο μ’ αυτή θα βρεις την ψυχή σου, διαφορετικά την έχασες. Ξέρεις, το Άγιο Όρος είναι νοσοκομείο πνευματικό.
[]
Ερώτηση: Ναι, αλλά ένας που έρχεται εδώ δεν έρχεται συνήθως με την εντύπωση ότι πάει σε νοσοκομείο, αλλά με τη σιγουριά ότι θα συναντήσει αγίους. Έτσι δεν είναι;
Απάντηση: Ένας είναι ο Άγιος. Ο Κύριος Σαβαώθ του οποίου η παρουσία γεμίζει τον κόσμο. Τον βρίσκεις κυρίως, όχι τόσο μέσα στις εκκλησιές, όσο μέσα στα νοσοκομεία. Ένας που έρχεται εδώ θα πρέπει να ψάχνει για τον μοναδικό Άγιο, διαφορετικά θα απογοητευθεί.
[]
Ερώτηση: Ποια είναι η μεγαλύτερη αμαρτία;
Απάντηση: Η έλλειψη φιλανθρωπίας για τον πλησίον. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι να βλέπεις τον άλλον να εγκληματεί κι εσύ άσπλαχνα να τον κρίνεις και να τον καταδικάζεις, χωρίς να μπαίνεις μέσα στα κατάβαθα της καρδιάς του ψάχνοντας να βρεις τους λόγους που τον έκαναν να εγκληματήσει

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η Ερυθρά Θάλασσα µπορεί πράγµατι να άνοιξε στη µέση ώστε ο Μωυσής και οι Ισραηλίτες να καταφέρουν να ξεφύγουν από τους Αιγυπτίους που τους καταδίωκαν, έδειξε µια νέα έρευνα.
Επιστήµονες πιστεύουν πλέον ότι το φαινόµενο µπορεί να προκλήθηκε από ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες και µοντέλα ηλεκτρονικών υπολογιστών δείχνουν ότι µια θύελλα θα µπορούσε πράγµατι να χωρίσει στα δύο όχι τα ύδατα της Ερυθράς Θάλασσας αλλά αυτά του Δέλτα του Νείλου που έχουν βάθος µόλις δύο µέτρα. Η Ζόι Μπρέναν της βρετανικής εφηµερίδας «Ντέιλι Μέιλ» εξέτασε την επιστηµονική βάση και άλλων ιστοριών της Βίβλου και ιδού τα αποτελέσµατά της.
Ο Κατακλυσµός
Στο βιβλίο της Γενέσεως, ο Θεός απελπίζεται µε τη διαφθορά των ανθρώπων και αποφασίζει να πληµµυρίσει τη Γη, όµως δίνει προηγουµένως οδηγίες στον Νώε για να ναυπηγήσει µια κιβωτό και να σωθούν ο ίδιος, η οικογένειά του και ένα ζευγάρι από κάθε είδος ζώου. Οι ερευνητές έχουν κάνει γνωστό ότι σε µια θερµότερη περίοδο του κύκλου της θερµοκρασίας της Γης, γύρω στο 5600 π.Χ., το λειώσιµο των παγετώνων έκανε τη Μεσόγειο να ξεχειλίσει. Το νερό πέρασε από τα στενά του Βοσπόρου και εισέρρευσε στη Μαύρη Θάλασσα, µετατρέποντάς την από λίµνη µε γλυκό νερό σε αλµυρή θάλασσα. Το 1997, οι γεωλόγοι του Πανεπιστηµίου Κολούµπια Ουίλιαµ Ράιαν και Ουόλτερ Πίτµαν υποστήριξαν ότι «πάνω από 125 δισ. κυβικά µέτρα νερού χύνονταν κάθε µέρα» στη Μαύρη Θάλασσα και ο κατακλυσµός διήρκεσε τουλάχιστον 300 ηµέρες. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ιστορία του Νώε έχει τη ρίζα της σ αυτό το γεγονός. Σόδοµα και Γόµορρα
Αραγε ο Θεός κατέστρεψε τις δύο αρχαίες πόλεις ρίχνοντας θειάφι και φωτιά από τον ουρανό εξαιτίας των αµαρτιών των κατοίκων τους; Πριν από δύο χρόνια, µια πλάκα από πηλό διαπιστώθηκε ότι περιγράφει την πτώση ενός αστεροειδούς, ο οποίος πιστεύεται ότι κατέστρεψε τα Σόδοµα και τα Γόµορρα. Η πλάκα είχε βρεθεί από τον εξερευνητή του 19ου αιώνα Χένρι Λέιαρντ στα ερείπια της βιβλιοθήκης των ανακτόρων της Νινευΐ (πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας των Ασσυρίων). Ερευνητές αποκωδικοποίησαν τα σύµβολά της και υποθέτουν ότι είναι αντίγραφο του 700 π.Χ. των σηµειώσεων που είχε κρατήσει σουµέριος αστρολόγος ο οποίος παρατηρούσε τον αστεροειδή. Χρησιµοποιώντας ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι επιστήµονες εντόπισαν ότι ο εν λόγω αστρονόµος είδε τον αστεροειδή λίγο πριν από την αυγή της 29ης Ιουνίου του έτους 3123 π.Χ.
Οι Δέκα Πληγές
Οι ερευνητές πιστεύουν πως οι Δέκα Πληγές που έριξε ο Θεός στους Αιγυπτίους µπορεί να οφείλονταν σε µια µεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη που σηµειώθηκε τον 16ο αιώνα π.Χ. στη Σαντορίνη. Στο βιβλίο του «Η κληρονοµιά του Μωυσή», ο Γκρέιαµ Φίλιπς υποστηρίζει πως οι εννέα από τις δέκα πληγές (εκτός από τον θάνατο των πρωτότοκων γιων των Αιγυπτίων) εξηγούνται από µια τέτοια έκρηξη. Το τριήµερο σκοτάδι (από το νέφος της ηφαιστειακής τέφρας), το πολύ βαρύ χαλάζι (υλικά από την έκρηξη) που τσάκισε ανθρώπους, ζώα και βλάστηση, τα νερά του Νείλου που βάφτηκαν κόκκινα (από την τέφρα) και τα ψάρια που βγήκαν νεκρά στην επιφάνεια (από το θειάφι), ακόµη και οι βάτραχοι που κάλυψαν τηνεπικράτεια της Αιγύπτου και η συρροή εντόµων έχουν παρατηρηθεί σε νεώτερες εκρήξεις ηφαιστείων, όπως αυτό της Αγίας Ελένης.
ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Σε γεωλογικές µεταβολές και µετεωρίτες αποδίδουν οι ειδικοί τα «θαύµατα»
Οι σάλπιγγες της Ιεριχούς
ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ της πτώσης της Ιεριχούς, οι Ισραηλίτες νικούν και καταλαµβάνουν την πόλη όταν µπαίνουν στη Γη της Επαγγελίας αφού έχουν περιπλανηθεί στην έρηµο επί 40 χρόνια. Περπάτησαν γύρω από την πόλη επί έξι ηµέρες και την έβδοµη ηµέρα την περικύκλωσαν επτά φορές. Την έβδοµη φορά οι ιερείς σάλπισαν, ο λαός φώναξε και τα τείχη κατέρρευσαν.
Μπορεί άραγε να είναι αλήθεια;
Ανασκαφές στην Παλαιστίνη, στο νότιο τµήµα της κοιλάδας του Ιορδάνη, από τη βρετανίδα αρχαιολόγο Κάθλιν Κένιον στη δεκαετία του 1950 έφεραν στο φως σωρούς από πλίνθους στην τοποθεσία όπου φέρεται ότι βρισκόταν η Ιεριχώ. Γιατί έπεσαν τα τείχη; Η πιθανότερη εξήγηση είναι ο σεισµός, καθώς η αρχαία πόλη βρισκόταν πάνω σ ένα τεκτονικό ρήγµα που εκτεινόταν ώς εκεί από την Ερυθρά Θάλασσα.

Οι πρώτοι πρόγονοι υπήρξαν

 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του «River Οut Οf Εden» («Ο ποταµός της ζωής», Εκδ. Κάτοπτρο, 1995), ο άθεος επιστήµονας Ρίτσαρντ Ντόκινς ανάγει την ανθρωπότητα σε έναν κοινό πρόγονο µια µαύρη γυναίκα που έζησε πριν από 250.000 χρόνια στην Αφρική. Χρησιµοποίησε ένα περίπλοκο µαθηµατικό µοντέλο για να προχωρήσει προς τα πίσω µέσω της γενεαλογίας του DΝΑ µας και υπογράµµισε: «Πρέπει να υπήρξε µια γυναίκα που ήταν ο κοινός πρόγονος.
Το µόνο που συζητείται είναι αν έζησε εδώ και όχι εκεί, αυτή την εποχή αντί για την άλλη. Το γεγονός ότι έζησε σε κάποιον τόπο και σε κάποια εποχή είναι βέβαιο». Ετσι στον βαθµό που η Εύα είναι ο κοινός µας πρόγονος, ακόµη και οι άθεοι πιστεύουν πως υπήρξε.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θεοΐδρυτη οικοδομή. Η εκκλησία δε σώζεται αλλά σώζει όσους θέλουν. Δεν κάνει επίδειξη ισχύος και δυνάμεως. Ανέχεται, υπομένει. Τη διώκουν αλλά δεν διώκει. Είναι φιλεύσπλαχνη μητέρα και γνωρίζει μόνο να αγαπά. Ο κόσμος δεν γνωρίζει την αξία της γι’ αυτό αδιαφορεί ή και την κτυπά. Η αγκάλη της εκκλησίας έχει αίγλη, θέρμη και εύρος. Μέσα της χωρά και αναπαύει όλους τους μετανοημένους. Μπορεί ο κόσμος να ξέφυγε, όμως η δίψα και η πείνα για ον Θεό υπάρχει βαθιά στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου. Υπάρχουν και στους δύσκολους καιρούς άνθρωποι γνήσια πιστοί που δεν παρασύρθηκαν από την ευκολία και την κακία. Η πνευματική ζωή δεν θέλει μεγάφωνα και προβολείς, δημοσιότητα, διαφήμιση και επικρότηση. Αγαπά πολύ την άφωτη μυστικότητα και την ιερή σιγή. Ορθόδοξοι Χριστιανοί όσοι δεν φανατίζονται τα υπέρμετρα, δεν θυμώνουν με τους κακούς, δεν κυνηγούν τους αμαρτωλούς αλλά την αμαρτία, δεν διαπομπεύουν και δεν γελοιοποιούν κανένα, δεν ευκολασκανδαλίζονται.                                                                                                                    Η αποστολή των Χριστιανών στον κόσμο σήμερα δεν είναι καταγγελτική, ανατρεπτική και εισαγγελική. Οι πιστοί αισθάνονται συνυπεύθυνοι για το υπάρχον κακό στον κόσμο. Είναι ανεκτικοί, συμπαθείς και επιεικείς με τους άλλους. Κύριο έργο τους δεν είναι να καταλογίζουν ευθύνες, να παρατηρούν τους άλλους συνεχώς αυστηρά, να μεμψιμοιρούν και να μελαγχολούν για το πολύ κακό των καιρών μας.Η εκκλησία του Χριστού δεν φοβάται, δεν αισθάνεται ανασφαλής, δεν παίρνει επιθετική ή αμυντική στάση. Υπάρχει σε κάποιους μια φοβία και μια καχυποψία ότι όλοι μας εχθρεύονται και πολύ μας πολεμούν. Η υπερβολική καχυποψία είναι νοσηρή, εγωπαθής και φανερώνει άνθρωπο που δεν έχει να εμπιστοσύνη στο Θεό αλλά στον εαυτό του. Και θέλει κανείς συνεχώς να παρατηρεί τους άλλους, να τους κάνει όπως θέλει και φαντάζεται. Άνθρωπος που δεν αγαπά είναι δυστυχισμένος. Η χριστιανική αγάπη είναι πάντοτε διφυής, προς Θεό και άνθρωπο. Η αγάπη αυτή είναι ανιδιοτελής, ουσιαστική και πασίχαρη.Η εκκλησία ξέρει μόνο να αγαπά. Δεν δυσκολεύεται καθόλου να υποδεχθεί το απομακρυσμένο τέκνο της, αν θελήσει να τη πλησιάσει. Δεν τα μαλώνει, δεν το επιτιμά, δεν του φωνάζει, δεν το κάνει να περιμένει, το αγκαλιάζει αμέσως, το καταφιλά. Τέτοια εκκλησία έχουμε, μάνα φιλόστοργη, καταδεκτική. Η εκκλησία κινείται στον κόσμο αλλά δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Κάθε φορά που επιχειρήθηκε να δοθεί στην εκκλησία κοσμική δύναμη, είχαμε εκτροπή από την αποστολή της και αποτυχία από τον προορισμό της. Η εκκλησία θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένα πνευματικό φαρμακείο, θεραπευτήριο και ησυχαστήριο. Θεωρούν ότι η εκκλησία είναι υπερβολική, δύσκολη, απαιτητική, απηρχαιωμένη, όλο απαγορεύσεις, δικαιολογεί μόνο τους άλλους.                                                     Φέρνουν οι άνθρωποι γνωστές ενστάσεις. Έχουμε κι εμείς καρδιά και δικαιώματα, όλο εμείς θα υποχωρούμε, θα ταπεινονόμαστε, θα πηγαίνουμε με το σταυρό στο χέρι; Οι άλλοι θα μας φάνε λάχανο, θα μας πατήσουν, θα μας βγάλουν το λάδι, θα μας περιθωριοποιήσουν και θα μας εκμεταλλευτούν. Έχουμε κι εμείς, βρε αδελφέ, τα όριά μας. Τα βάζουμε κάποτε και με τον Θεό, που δεν μας καταλαβαίνει, δεν μας ακούει, δεν επεμβαίνει, σιωπά ενοχλητικά, δεν μας υπολογίζει.Ο Θεός είναι πάντοτε με ανοιχτή θύρα, καλεί όλους τους πεφορτισμένους και κεκοπιακότες να τους αναπαύσει αληθινά. Δεν έχει ώρες που δέχεται και άλλες όχι, δεν χρειάζονται μεσάζοντες, να κλείσεις συνάντηση από τα πριν, να έχεις τίτλους, να είσαι κάτι, να έχεις ιδιαίτερες γνώσεις. Είναι ένας Θεές υπέροχος, που ποτέ δεν κρατά κρατούμενα και δεν ξεσυνερίζεται. Απεχθάνεται τρομερά την υποκρισία και τη ψευδοαγιότητα. Του αρέσουν τα ντόμπρα, τα γνήσια, τ’ αληθινά, ελεύθερα και εγκάρδια πράγματα. Η εκκλησία δεν χάνει, εμείς χάνουμε. Δεν ζητά οπαδούς αλαλάζοντες και καταχειροκροτούντες. Είναι κατά των οπαδών. Ζητά και έχει παιδιά αγαπητά. Η εκκλησία τηρεί τις υποσχέσεις της. Δεν ξεγέλασε ποτέ κανέναν. Τα είπε όλα από την αρχή καθαρά και ξάστερα. Η εκκλησία θεραπεύει, συγχωρεί, μεταμορφώνει τον λύκο σε αρνί, ανασταίνει, χαριτώνει, παραμυθεί, αγιάζει, σώζει και λυτρώνει. Η εκκλησία ευλογεί και εμπνέει παντού και πάντοτε. Η εκκλησία υπάρχει για όλους. Δεν εκβιάζει κανένα, δεν του τραβά το αυτί. Η εκκλησία υπάρχει κα θα υπάρχει. Πολλοί τη φθόνησαν, τη χτύπησαν και τη μίσησαν.                                                                 Διατηρείται όμως ακέραια, νικηφόρα παρά την τόση πολεμική, ακόμη και κάποτε και αυτών των ίδιων των εκπροσώπων της. Ο κόσμος αγνόησε τον βαθύ πνευματικό πλούτο της εκκλησίας και ασχολήθηκε με τα κτήματά της. Δεν ήθελε πολύ να μπερδεύεται καθημερινά στο πόδια του. Να τη έχει για Χριστούγεννα και Πάσχα και για πολύ έκτακτες ανάγκες. Την εκκλησία μερικοί σήμερα τη θέλουν μόνο για το κοινωνικό της έργο, κάτι σαν παράρτημα του υπουργείου κοινωνικής προνοίας.                                                                                                                                                                Η ορθόδοξη εκκλησία όμως δεν πεισμώνει, δεν κακιώνει, δεν εκδικείται. Συνεχίζει έναν θαυμαστό τρόπο το σωτήριο έργο της, που κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει. Η εκκλησία δεν θυμώνει που δεν της αναγνωρίζουν την αξία της, αλλά λυπάται. Μπορεί να της πήραν την περιουσία της, να της πάρουν και την υπόλοιπη, να είναι δίχως κανένα περιουσιακό στοιχείο, σαν τον γυμνό Χριστό στη Φάτνη και όμως να παραμένει αμύθητα πλούσια. Μπορεί κάποιοι ελάχιστοι εκπρόσωποί της λαθεύουν, όμως δεν παύει να δίνει ορθό νόημα βίου, υψηλούς στόχους, να γεννά Αγίους.